Doszły króliczki...

... ale powoli i od początku. Pożyczyłam sobie od mamy mini niszczareczkę do papieru i zniszczyłam dziś 2 pełniutkie jednorazówki papierów - takich na których były moje dane osobowe i w sumie całkiem zapomniałam o przesyłce od Doroty do czasu, aż wracając z małym z przedszkola spotkałam Pana "paczkowego" - roznosiciel paczek i tylko paczek - tzn on miał szczęście i spotkał mnie i nie musiał wchodzić do góry tylko dał mi paczkę pod blokiem - no i oboje z synkiem przyśpieszyliśmy kroku żeby już być w domu bo trzeba zajżeć do środka (dobrze że Dorota zapakowała tak dobrze paczkę bo ja byłam gotowa otworzyć na ulicy taka byłam ciekawa jak króliczki wyglądają na żywo). Synek od razu przypomniał sobie że tam na pewno będzie coś dla niego i tylko pytał czy to ten króliczki które widział na komputerze? Doszliśmy w trzy sekundy rozebraliśmy się umyliśmy łapki i dobraliśmy się do paczki. Synkowi od razu spodobał się ten malusi - kazał załączyć komputer po to żeby sprawdzić czy aby na pewno to ten sam co go widział wcześniej i już go miałam z głowy, zaczął się bawić nimi razem - konwersacja królików trwała do wieczora, teraz oba odpoczywają na półce a synek śpi ze swoją Myszką Miki - ulubioną przytulanką. Oczywiście ja też macałam (trochę później) dokładnie  i oglądałam i jestem zachwycona króliczkami - malutki, podziwiam za cierpliwość przy jego wykonaniu a za większego ukłony bo jest dopracowany i śliczny - ma takie fajne rumiane policzki i wszystko cudnie uszyte. Jeszcze raz ślicznie dziękujemy wraz z synkiem i ślemy uściski i ukłony.

Tak prezentują się u mnie króliczki  :-)